Αρχεία

Σχετικοί σύνδεσμοι (εξωτερικοί):

Εδώ και πολλά χρόνια, όλα τα ευρωπαϊκά κράτη αντιμετωπίζουν την είσοδο στην επικράτειά τους, μεταναστών με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά : τους ασυνόδευτους ανήλικους. Παρόλο που ο τίτλος και ο ορισμός τους είναι διαφορετικοί στα διάφορα  Κράτη1, αυτός ο όρος θα χρησιμοποιηθεί σ’ όλη τη διάρκεια αυτής της μελέτης για να περιγράψει τα παιδιά κάτω των 18 ετών, που προέρχονται από μία τρίτη χώρα εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και που δεν συνοδεύονται από κάποιον νόμιμο εκπρόσωπο.

Το μεταναστευτικό φαινόμενο παρατηρήθηκε από τη δεκαετία του 1970 σε πολλά Κράτη μέλη και αυξήθηκε την δεκαετία του 1990 καταλήγοντας σε μεγάλους αριθμούς κατά τα τελευταία χρόνια. Παιδιά που προέρχονται από τις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, από το Μαγκρέμπ, τη Μέση Ανατολή ή ακόμη και την Ασία, έρχονται κάθε χρόνο με αυτό τον τρόπο στην Ευρώπη σε αναζήτηση προστασίας, καλύτερης ζωής, ή για να συνενωθούν με κάποιο μέλος της οικογένειας τους.

Αν και το πρόβλημα αυτό αφορά το σύνολο των 27 Κρατών μελών της ευρωπαϊκής Ένωσης, η υποδοχή και η προστασία που λαμβάνουν οι νέοι αυτοί είναι πολύ διαφορετική από το ένα κράτος στο άλλο.  Αυτή η μεγάλη διαφοροποίηση μεταξύ των νομοθεσιών και των εθνικών πρακτικών εξηγείται από την απουσία ειδικής πρόβλεψης για το πρόβλημα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πολλοί σχετικοί διεθνείς ή ευρωπαϊκοί κανόνες και αρχές έχουν εφαρμογή στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης[1], ωστόσο αυτό το νομοθετικό πλαίσιο στην πραγματικότητα δεν βοήθησε ώστε να μειωθούν οι διαφορές στο επίπεδο προστασίας που παρέχουν τα διαφορετικά Κράτη Μέλη.  

Με επίγνωση της ανάγκης για δράση σε υπερεθνικό επίπεδο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε στις 5 Μαϊου 2010  ένα Σχέδιο δράσης για τους ασυνόδευτους ανήλικους[2]. Αυτή η ανακοίνωση που απευθύνθηκε στο Συμβούλιο[3] και στο Κοινοβούλιο παρουσιάζει τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές κατά την μελλοντική επεξεργασία μίας κοινοτικής πολιτικής σ’ αυτόν τον τομέα, εν όψει μίας «αυξημένης προστασίας»[4]. Σ’ αυτό το ιδιαίτερο πλαίσιο εγγράφεται και αυτή η έκθεση.

Μέσα από την ανάλυση των νομοθεσιών και πρακτικών οκτώ Κρατών μελών (Ισπανίας, Γαλλίας, Μεγάλης Βρετανίας, Ελλάδας, Ουγγαρίας, Ιταλίας, Ρουμανίας, Σουηδίας), ο στόχος μας έιναι να εντοπίσουμε τις βέλτιστες πρακτικές και τις ανάγκες για νομοθετική παρέμβαση σε Ευρωπαϊκή κλίμακα, ώστε να βελτιωθεί η υποδοχή και η φροντίδα των ασυνόδευτων ανήλικων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως προς τον ερευνητικό  σκοπό και τη μεθοδολογία της, αυτή η έκθεση είναι συμπληρωματική προς άλλες πρόσφατα δημοσιευθείσες συγκριτικές μελέτες. [5]



[1]ΒλέπεΠαράρτημα 1, σελ. 42.

[2]Ευρωπαϊκή Κοινότητα., Σχέδιο δράσης για τους ασυνόδευτους ανήλικους (2010-2014), SEC (2010)534.

Γαλλική μετάφραση : http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=COM:2010:0213:FIN:FR:PDF / Αγγλική μετάφραση : http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=COM:2010:0213:FIN:EN:PDF  (τελευταία ενημέρωση στις 15.07.2010).

[3]Συμπεράσματα του Συμβουλίο για τους ασυνόδευτους ανηλίκους, 3 Ιουνίου 2010 http://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_data/docs/pressdata/fr/jha/114888.pdf (τελευταία ενημέρωση στις 15.07.2010).

[4]« Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλεί για αυξημένη προστασία των ασυνόδευτων ανήλικων που εισέρχονται στην Ε.Ε. », Δημοσιεύτηκε στον τύπο στις  6 Μαϊου 2010. http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=IP/10/534&format=HTML&aged=0&language=FR&guiLanguage=en (τελευταία ενημέρωση στις 15.07.2010).

[5]Ενδεικτικά : ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ, πολιτικές για την υποδοχή, την απέλαση και ρυθμίσεις για την ένταξη και καταγραφή των ασυνόδευτων ανηλίκων, Μάϊος 2010, 163 σελ..; ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, Ασυνόδευτα παιδιά αιτούντα άσυλο στα Κράτη Μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Απρίλιος 2010 , 52σελ.. ; Δίκτυο Οργανισμών για την Διεθνή  Ανάπτυξη της Σκωτίας (NIDOS), Προς ένα Ευρωπαϊκό Δίκτυο Θεσμών Επιτροπείας, Φεβρουάριος 2010. 80 σελ.

ΝΕΑ

 

 

ΔΗΜΟΦΙΛΗ